Powietrze to czynnik wspierający latanie. Dzięki jego gęstości oraz kilku zasad aerodynamiki, można sobie polatać na paralotni na przykład.
Istnieją jednak bariery, które tworzy samo powietrze.
Pierwsza z nich to bariera dźwięku.
Samolot zbliżający się do prędkości fali dźwiękowej (300 metrów na sekundę), spręża powietrze tworząc gęstą tarczę. Przekroczenie prędkości dźwięku sprawia, że tarcza pęka jak balonik i... mamy samolot ultradźwiękowy, czyli taki, który pozostawia swój własny hałas za sobą. By to osiągnąć, potrzebna jest technologia.
(Tak też poruszają się pociski karabinowe, których średnia prędkość to około 700-800 metrów na sekundę, czyli ponad dwókrotnie szybsza od dźwięku.)
Kolejna bariera to tarcie. Ta bariera może być tarczą ochronną przed małymi meteorytami, które wpadając z potężną prędkością w atmosferę Ziemi, spalają się w niej właśnie z powodu tarcia.
Podobnie jest z wodą. Woda umożliwia pływanie, ale zbyt głębokie zanurzenie wiąże się z pokonaniem bariery ciśnienia wody (nie mówiąc o oddechu), która po prostu zgniata. Także i tu potrzebna jest technologia.
Czemu o tym piszę?
Otóż przyszło mi kiedyś do serca a od serca do głowy, że istnieją w naszej przestrzeni analogie podobne do tego "przyzwolenia" na latanie czy nurkowanie. Jednak mam na myśli takie analogie dotyczące nie fizyczności i jej barier, lecz tych barier w świadomości.
Te bariery są bardzo osobiste, bym rzekł nawet, że intymne. Jakie to bariery?
Na przykład: Briery lęku, bariera wstydu, bariera wychowania itp. oraz ich nieskonczone kombinacje w połączeniu z religią i lokalnymi normami społecznymi.
Ale czy może istnieć bariera w Miłości??
Czy można dosięgnąć jakiejś granicy, bariery w Miłowaniu, która wymaga wykroczenie poza ramy? Dla mnie, Miłość sprawia, że bariery przestają cokolwiek znaczyć. Nie przestają istnieć, ale stają się bez znaczenia.
Mogę bo KOCHAM.
Slawomir Podsiadlowski Zdjęcie własne
Comments